ostrzeżenia, że stan prawny nieruchomości ujawniony w księdze wieczystej stał się niezgodny z rzeczywistym stanem prawnym. Zawiadomienie o wpisie ostrzeżenia zawiera pouczenie o obowiązku złożenia wniosku o ujawnienie prawa własności w terminie miesiąca od daty doręczenia zawiadomienia. 4. Toteż, celem postępowania w sprawie o uzgodnienie księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym jest dokonanie weryfikacji zgodności wpisów w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2010 r., III CZP 134/09 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 Dane zawarte w księgach wieczystych i zasady RODO. Księgi wieczyste prowadzi się dla ustalenia stanu prawnego nieruchomości. Mogą one być również prowadzone, by ustalić stan prawny spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Ponadto domniemywa się, że treść księgi wieczystej jest zgodna ze stanem rzeczywistym. Wpis w księdze wieczystej. Art. 626 8. Wpis w księdze wieczystej. Dz.U.2023.0.1550 t.j. - Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego. § 1. Wpis dokonywany jest jedynie na wniosek i w jego granicach, chyba że przepis szczególny przewiduje dokonanie wpisu z urzędu. § 2. UZASADNIENIE. Dnia 23 marca 2016 r. M. N. i K. N. złożyli wniosek o wpis w księdze wieczystej Kw () jako współwłaścicieli w udziałach po 1/32 części na podstawi załączonych do wniosku dokumentów: postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po J. N. z dnia 30 maja 1949 r. sygn. akt Sp.7/48 Sądu Grodzkiego w W. oraz postanowienia o stwierdzeniu nabyciu spadku po S. N. z dnia 23 kombinasi warna baju dan celana yang cocok wanita. 1. Wprowadzenie Księgi wieczyste są publicznym, jawnym, sądowym rejestrem stanu prawnego nieruchomości. Jak stanowi art. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości. Ustalenie stanu prawnego nieruchomości dokonuje się poprzez dokonanie wpisów praw na danej nieruchomości w odpowiednim dziale księgi wieczystej Szczególnie istotne znaczenie ksiąg wieczystych związane jest z zastrzeżonymi dla niektórych praw tzw. wpisami konstytucyjnymi (prawotwórczymi). Bez dokonania odpowiedniego wpisu w księdze wieczystej określone prawo nie powstanie. Fakt, iż wpis ma charakter prawotwórczy musi wyrażenie wynikać z treści przepisu rangi ustawowej. Tak jest przykładowo z powstaniem odrębnej własności lokalu (art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali), powstaniem i przeniesieniem własności prawa użytkowania wieczystego (art. 27 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami) czy też hipoteki (art. 67 ustawy o księgach wieczystych i hipotece). Księgi wieczyste prowadzi się dla konkretnej nieruchomości. Bez znaczenia są zmiany własnościowe – księgę prowadzi się nadal pomimo przeniesienia prawa własności lub innego prawa dla którego prowadzi się księgę wieczystą (np. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego) na inny podmiot. W księgach wieczystych ujawnia się następujące prawa: prawo własności, prawo użytkowania wieczystego, użytkowanie, służebności, hipotekę, spółdzielcze prawa do lokalu. Co do nieruchomości, księgi prowadzi się dla wszystkich ich rodzajów. W przypadku nieruchomości budynkowych, prawo to ujawnia się w księdze wieczystej nieruchomości gruntowej. W przypadku nieruchomości lokalowej, prowadzi się dla niej odrębna księgę. Wskazane powyżej prawa, są prawami rzeczowymi. Jednakże, zgodnie z art. 16, w przypadkach przewidzianych w przepisach mogą być ujawnione prawa osobiste i roszczenia. W szczególności mogą być ujawniane: prawo najmu lub dzierżawy, prawo odkupu lub pierwokupu, prawo dożywocia, roszczenie o przeniesienie własności nieruchomości lub użytkowania wieczystego albo o ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego; dotyczy to także roszczeń przyszłych i warunkowych, roszczenie wynikające z określenia zarządu lub sposobu korzystania z nieruchomości przez współwłaścicieli lub wieczystych użytkowników, roszczenie współwłaścicieli wyłączające uprawnienie do zniesienia współwłasności, wierzytelności banku hipotecznego zabezpieczone hipoteką oraz informacje, że zostały one wpisane do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych, o którym mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. z 2003 Nr 99, poz. 919 ze zm.), prawo korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku, o którym mowa w ustawie z dnia 13 lipca 2000 r. o ochronie nabywców prawa korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku oraz o zmianie ustaw Kodeks cywilny, Kodeks wykroczeń i ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 74, poz. 855 z późn. zm.). Przez ujawnienie w księdze wieczystej prawo osobiste lub roszczenie uzyskuje skuteczność względem praw nabytych przez czynność prawną po jego ujawnieniu, z wyjątkiem służebności drogi koniecznej albo służebności ustanowionej w związku z przekroczeniem granicy przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia. 2. Jawność ksiąg wieczystych Podstawową zasad, zabezpieczającą funkcję ksiąg wieczystych, jest ich jawność. Jawność oznacza, iż każdy ma prawo zapoznać się z treścią księgi wieczystej. Z tej zasady wynika, iż nie można zasłaniać się nieznajomością wpisów w księdze wieczystej ani wniosków, o których uczyniono w niej wzmiankę (art. 2). Ustawodawca zakłada, iż z tego, że każdy ma wgląd do treści księgi, nikt, kto zaniedbał sprawdzenia treści księgi przed dokonaniem czynności związanej z prawem ujawnionym w niej, nie może się zasłaniać nieznajomością jej treści. Przy każdej księdze wieczystej prowadzi się (art. 28) akta księgi wieczystej. Do akt tych składa się dokumenty i pisma dotyczące nieruchomości. Księgę wieczystą przechowuje się w teczce akt tej księgi. Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz. U. Nr 102, poz. 1122, ze zm.) określa w § 16, iż księgi wieczyste udostępniane są do wglądu tylko w obecności pracownika wyznaczonego przez prezesa sądu rejonowego lub przewodniczącego wydziału tego sądu. 3. Wpisy Wszelkie dokonywane zapisy w księgach wieczystych następują na podstawie odpowiednich wpisów. Wpis w księdze wieczystej jest orzeczeniem sądowym. Wpisem jest również wykreślenie. Wykreślenie wpisu polega na podkreśleniu czerwoną linią wpisu podlegającego wykreśleniu. Niedopuszczalne jest usuwanie lub zamazywanie tekstu w księdze wieczystej. Omyłki w treści wpisu, stwierdzone przed jego podpisaniem, prostuje się przez przekreślenie czarną linią błędnego tekstu lub przez przekreślenie i wpisanie pomiędzy liniami właściwego tekstu w miejsce przekreślonego. W razie uchylenia zaskarżonego wpisu sąd prowadzący księgę wieczystą wykonuje orzeczenie sądu odwoławczego przez podkreślenie czerwoną linią tego wpisu. W razie zmiany zaskarżonego wpisu sąd ujawnia także treść zmienionego wpisu zgodnie z orzeczeniem sądu odwoławczego. Gdy uchylony lub zmieniony wpis lub jego część jest wykreśleniem - czerwoną linię podkreśla się zieloną linią. Wpis może być dokonany na podstawie dokumentu z podpisem notarialnie poświadczonym, jeżeli przepisy szczególne nie przewidują innej formy dokumentu. Wpis potrzebny do usunięcia niezgodności między treścią księgi wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym może nastąpić, gdy niezgodność będzie wykazana orzeczeniem sądu lub innymi odpowiednimi dokumentami. Do wpisu ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości wystarcza dokument obejmujący oświadczenie właściciela o ustanowieniu tego prawa. Do wpisu prawa osobistego lub roszczenia wystarcza dokument obejmujący oświadczenie woli właściciela o ustanowieniu tego prawa albo obejmujący zgodę na wpis roszczenia. Również przepis ten – odpowiednio – odnosi się do wpisu przeniesienia hipoteki i ustępstwa pierwszeństwa. Jednakże gdy ustępstwem pierwszeństwa mają być dotknięte prawa innej jeszcze osoby, potrzebny jest także dokument obejmujący zgodę tej osoby. Zgoda na dokonanie wpisu nie może być uzależniona od warunku lub terminu. Wpis może nastąpić, gdy osoba, której prawo ma być wpisem dotknięte, jest lub zostaje jednocześnie wpisana do księgi wieczystej jako uprawniona. Jednakże do ujawnienia właściciela wystarcza, aby następstwo prawne po osobie wpisanej jako właściciel zostało wykazane odpowiednimi dokumentami. Wpis powinien zawierać następujące elementy: numer i datę wniosku oraz godzinę i minutę jego wpływu, treść, dane o podstawie wpisu (rodzaj, data i numer lub sygnatura dokumentu, przedmiot sprawy oraz nazwa i siedziba organu, który wydał ten dokument, lub imię i nazwisko notariusza oraz siedziba kancelarii notarialnej), numer karty akt, pod którym został w aktach umieszczony dokument, a w wypadku gdy dokument znajduje się w aktach innej księgi wieczystej - numer tej księgi i kartę akt, datę dokonania wpisu, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe sędziego lub referendarza sądowego oraz jego czytelny podpis. Nie stanowi przeszkody do wpisu okoliczność, że po złożeniu wniosku wnioskodawca bądź inny uczestnik postępowania zmarł lub został pozbawiony albo ograniczony w możliwości rozporządzania prawem albo w zdolności do czynności prawnych. Wpisy konstytutywne Wpisy konstytutywne (prawotwórcze) są raczej wyjątkiem w praktyce wieczystoksięgowej. Ustawodawca zastrzegł wpisy konstytutywne dla: powstaniem odrębnej własności lokalu, powstaniem i przeniesieniem własności prawa użytkowania wieczystego, powstania hipoteki, przeniesienia ograniczonego prawa rzeczowego ujawnionego w księdze wieczystej (art. 2451 zrzeczenia się ograniczonego prawa rzeczowego ujawnionego w księdze wieczystej (art. 246 § 2 zmiany treści ograniczonego prawa rzeczowego ujawnionego w księdze wieczystej (art. 248 § 1 zmiany pierwszeństwa ograniczonych praw rzeczowych ujawnionych w księdze wieczystej (art. 250 § 2 Tak więc, dla wywołania skutków czynności prawnej, o których mowa powyżej, niezbędne jest dokonanie odpowiedniego wpisu w księdze wieczystej. Bez dokonana wpisu czynność nie wywołuje zawartych w niej skutków prawnych, które objęte są wymogiem wpisu konstytutywnego. Wpisy deklaratoryjne Generalnie, obrót prawami rzeczowymi może odbywać się bez konieczności wpisu w księdze wieczystej. Wpis zmiany ma charakter tylko porządkowy, informacyjny i nie ma znaczenia dla skuteczności dokonanej czynności prawnej. Można wskazać, iż do zbycia nieruchomości wystarczającym jest zawarcie samej umowy w formie aktu notarialnego (art. 158 Nabywca stanie się właścicielem w momencie zawarcia umowy. Również zbycie prawa odrębnej własności lokalu (nieruchomości lokalowej) następuje mocą samej umowy. Tylko dla ustanowienia tego prawa ustawodawca wymaga wpisu. Dalsze czynności rozporządzające tym prawem można skutecznie dokonywać bez wpisu. Z drugiej jednak strony, art. 35 ustawy wymaga, aby właściciel nieruchomości niezwłocznie złożył wniosek o ujawnienie swego prawa w księdze wieczystej. Koresponduje z tym art. 92 § 4 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie, w którym ustanowiono zasadę, iż jeżeli akt notarialny w swej treści zawiera przeniesienie, zmianę lub zrzeczenie się prawa ujawnionego w księdze wieczystej albo ustanowienie prawa podlegającego ujawnieniu w księdze wieczystej, bądź obejmuje czynność przenoszącą własność nieruchomości, chociażby dla tej nieruchomości nie była prowadzona księga wieczysta, notariusz sporządzający akt notarialny jest obowiązany zamieścić w tym akcie wniosek o dokonanie wpisu w księdze wieczystej, zawierający wszystkie dane wymagane przepisami Kodeksu postępowania cywilnego. Notariusz jest obowiązany przesłać z urzędu sądowi właściwemu do prowadzenia ksiąg wieczystych wypis aktu notarialnego zawierający wniosek o wpis do księgi wieczystej wraz z dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu, w terminie trzech dni od sporządzenia aktu. Co więcej, sądy, organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego zawiadamiają (art. 36) sąd właściwy do prowadzenia księgi wieczystej o każdej zmianie właściciela nieruchomości, dla której założona jest księga wieczysta. W razie otrzymania zawiadomienia sąd z urzędu dokonuje wpisu ostrzeżenia, że stan prawny nieruchomości ujawniony w księdze wieczystej stał się niezgodny z rzeczywistym stanem prawnym. Zawiadomienie o wpisie ostrzeżenia zawiera pouczenie o obowiązku złożenia wniosku o ujawnienie prawa własności w terminie miesiąca od daty doręczenia zawiadomienia. Tak będzie np. w przypadku stwierdzenia nabycia spadku, po osobie będącej właścicielem nieruchomości. Sąd w takim wypadku powiadomi sąd wieczystoksięgowy. W stosunku do pozostałych praw (użytkowanie, służebność, spółdzielcze prawa do lokalu) ich ujawnienie w księdze wieczystej jest zależne wyłącznie od woli właściciela (fakultatywność wpisu). Wpis jest tu także tylko deklaratoryjny. Moc wsteczna wpisu. Zgodnie z art. 29 wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu - od chwili wszczęcia tego postępowania. Zasada mocy wstecznej wpisu oznacza tylko to, że skutki prawne prawa powstałego w dacie wpisu cofają się do dnia złożenia wniosku o dokonanie wpisu, jak to się dzieje np. przy określaniu pierwszeństwa praw rzeczowych ograniczonych. Natomiast zasada ta nie określa daty powstania prawa, gdyż została ona określona w przepisach prawa materialnego datą dokonania wpisu, i to wpisu nieprawomocnego. 4. Domniemanie zgodności wpisu z rzeczywistym stanem prawnym Domniemywa się (art. 3), że prawo jawne z księgi wieczystej (czyli prawo wpisane) jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym. Domniemywa się, że prawo wykreślone nie istnieje. Przeciwko domniemaniu prawa wynikającemu z wpisu w księdze wieczystej nie można powoływać się na domniemanie prawa wynikające z posiadania. Powyższe domniemania (istnienia prawa lub jego nieistnienia) są domniemaniami wzruszalnymi. Można je obalić w każdym postępowaniu (np. windykacyjnym, rozgraniczeniowym, o zasiedzenie, o dział spadku, zniesienie współwłasności), jednakże obalenie to wywołuje skutki tylko i wyłącznie na gruncie tego postępowania. Dla celów wieczystoksięgowych obalenie domniemań następuje w specjalnym trybie - uzgodnienie treści księgi wieczystej. Należy podkreślić, iż wskazane domniemania dotyczą tylko stanu prawnego i nie dotyczą oznaczenia nieruchomości w dziale I księgi, które obejmuje informacje natury faktycznej położenie nieruchomości gruntowej, sposób korzystania, obszar. Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych W razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym (art. 5) treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną z osobą uprawnioną według treści księgi nabył własność lub inne prawo rzeczowe (rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych). Tak więc rękojmia chroni nabycie na podstawie odpłatnej czynności prawnej. Rękojmia nie chroni natomiast nabycia w drodze dziedziczenia, zasiedzenia, egzekucji, wpisu hipoteki przymusowej. Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie chroni rozporządzeń nieodpłatnych albo dokonanych na rzecz nabywcy działającego w złej wierze. W złej wierze jest ten, kto wie, że treść księgi wieczystej jest niezgodna z rzeczywistym stanem prawnym, albo ten, kto z łatwością mógł się o tym dowiedzieć. Jeżeli do dokonania rozporządzenia potrzebny jest wpis w księdze wieczystej, chwila złożenia wniosku o wpis jest rozstrzygająca dla oceny dobrej lub złej wiary nabywcy. Jednakże gdy rozporządzenie dochodzi do skutku dopiero po dokonaniu wpisu, rozstrzyga dzień, w którym rozporządzenie doszło do skutku. Jednakże (art. 7) rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie działa przeciwko: prawom obciążającym nieruchomość z mocy ustawy, niezależnie od wpisu, prawu dożywocia, służebnościom ustanowionym na podstawie decyzji właściwego organu administracji państwowej, służebnościom drogi koniecznej albo ustanowionym w związku z przekroczeniem granicy przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia. Rękojmię wiary publicznej ksiąg wieczystych wyłącza wzmianka o wniosku, o skardze na orzeczenie referendarza sądowego, o apelacji lub kasacji oraz ostrzeżenie dotyczące niezgodności stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym nieruchomości. Dzięki rękojmi, osoba działająca w zaufaniu do treści księgi wieczystej, nabywa prawo choćby ono nie istniało lub przysługiwało innej osobie. Przykładowo, nabywca spółdzielczego własnościowego prawa, dla którego założono księgę wieczystą, nie dokonał wpisania swego prawa, a zbywca dokonał kolejnej sprzedaży na rzecz innej osoby. Jeżeli ta inna osoba złoży wniosek o wpis swego prawa, wpis spowoduje, iż osoba ta nabędzie skutecznie to prawo, oczywiście jeżeli nie zachodzą przesłanki wyłączające rękojmię wiary ksiąg wieczystych. Nabycie prawa w zaufaniu do treści księgi wieczystej umożliwia nabycie prawa również w szerszym zakresie, np. bez obciążeń nieruchomości nieujawnionych w księdze. W takim wypadku roszczenia osób trzecich wygasną. Rękojmia nie działa na niekorzyść nabywcy. Obciążenia wygasłe, a nie wykreślone nie obciążają go. Również spełnienie świadczenia na rzecz osoby uprawnionej wg. treści księgi wieczystej objęte jest rękojmią. Zapłata długu wobec osoby, która była wpisana jako wierzyciel spowoduje jego wygaśnięcie, choćby ta osoba nie była w rzeczywistości wierzycielem. 5. Uzgodnienie treści księgi wieczystej Zgodnie z art. 10 w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym osoba, której prawo nie jest wpisane lub jest wpisane błędnie albo jest dotknięte wpisem nieistniejącego obciążenia lub ograniczenia, może żądać usunięcia niezgodności. Tylko w tym trybie możliwe jest obalenie domniemania wynikającego z treści księgi, dla potrzeb postępowania wieczystoksięgowego. Roszczenie o usunięcie niezgodności może być ujawnione przez ostrzeżenie. Podstawą wpisu ostrzeżenia jest nieprawomocne orzeczenie sądu albo zarządzenie tymczasowe sądu. Do wydania zarządzenia tymczasowego nie jest wymagane uprawdopodobnienie, że roszczenie jest zagrożone. Uzgodnienie następuje w drodze wytoczenia odpowiedniego powództwa (postępowanie procesowe). Sprawy te należą do właściwości sądów rejonowych (art. 17 pkt 4 niezależnie od wartości nieruchomości (wartości przedmiotu sporu). W sprawach tych przysługuje również kasacja, niezależnie od wartości nieruchomości. Powodem w takiej sprawie jest osoba, która twierdzi, iż przysługuje jej określone prawo, natomiast pozwanym jest osoba na rzecz, której wpisano prawo objęte sporem. W przypadku współwłasności, pozwanymi muszą być wszyscy właściciele prawa. Jak stanowi art. 62613 sąd z urzędu dokona wpisu ostrzeżenia, jeżeli dostrzeże niezgodność stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. W razie stwierdzenia, że dla tej samej nieruchomości albo dla tego samego ograniczonego prawa rzeczowego prowadzi się dwie lub więcej ksiąg wieczystych, ujawniających odmienny stan prawny, wpisu ostrzeżenia dokonuje się we wszystkich księgach wieczystych założonych dla tej nieruchomości. Natomiast sprostowania usterek wpisu, które nie mogą wywołać niezgodności treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, dokonuje się z urzędu. 6. Odpisy W myśl art. 362 odpisy ksiąg wieczystych według ostatniego stanu wpisów wydaje się na żądanie osób zainteresowanych lub na żądanie sądu, prokuratora, notariusza, organu administracji rządowej oraz jednostki samorządu terytorialnego. Odpisy ksiąg wieczystych obejmujące wpisy wykreślone wydaje się tylko na żądanie sądu, prokuratora, notariusza, organu administracji rządowej oraz jednostki samorządu terytorialnego, a w wypadkach uzasadnionych - również na żądanie osoby, której wykreślony wpis dotyczył. Odpisy dokumentów znajdujących się w aktach ksiąg wieczystych wydaje się na żądanie osób zainteresowanych lub na żądanie sądu, prokuratora, notariusza, organu administracji rządowej oraz jednostki samorządu terytorialnego. Nie wydaje się dokumentów znajdujących się w aktach ksiąg wieczystych, jeżeli dokumenty te stanowią podstawę wpisu. Dla prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie informatycznym Minister Sprawiedliwości tworzy i utrzymuje centralną bazę danych ksiąg wieczystych, stanowiącą ogólnokrajowy zbiór ksiąg wieczystych prowadzonych w tym systemie. Sądy rejonowe, które zakładają i prowadzą księgi wieczyste w systemie informatycznym, dokonują czynności związanych z prowadzeniem ksiąg wieczystych w centralnej bazie danych ksiąg wieczystych. Wprowadzając system informatyczny Minister Sprawiedliwości utworzył, w drodze rozporządzenia, Centralną Informację Ksiąg Wieczystych, zwaną dalej „Centralną Informacją”, z ekspozyturami przy wydziałach sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste w systemie informatycznym. W Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie Centralnej Informacji Ksiąg Wieczystych (Dz. U. Nr 162, poz. 1571) zawarte są zasady funkcjonowania Centralnej Informacji, jej strukturę organizacyjną oraz tryb i rodzaje dokumentów przez nią wydawanych. Centralna Informacja wydaje na wniosek odpisy ksiąg wieczystych prowadzonych w systemie informatycznym oraz zaświadczenia o zamknięciu księgi wieczystej. Odpisy i zaświadczenia wydawane przez Centralną Informację, mają moc dokumentów wydawanych przez sąd. Minister Sprawiedliwości określił w Rozporządzeniu z dnia z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie dokumentów przez Centralną Informację Ksiąg Wieczystych Dz. U. Nr 162, poz. 1572), wzór wniosku o wydanie dokumentów. Przepisów o ograniczeniu wydawania odpisów nie stosuje się do wydawania odpisów ksiąg wieczystych prowadzonych w systemie informatycznym. (...) Szymon Jackowski Czym jest księga wieczysta? Księgi wieczyste są prowadzone w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości a zakładane są dla nieruchomości, które nie mają, lub których księgi wieczyste zaginęły. Dla każdej nieruchomości jest prowadzona odrębna księga wieczysta. Księgi wieczyste są jawne i dostępne dla każdego. Zakłada się, że prawo wpisane do księgi wieczystej (prawo jawne) jest zgodne z rzeczywistym stanem prawnym. To domniemanie stanowi podstawową zasadę ksiąg wieczystych – rękojmię wiary publicznej ksiąg wieczystych. Nikt nie może zasłaniać się nieznajomością wpisów w księdze wieczystej. W związku z tym bardzo ważne jest wpisanie do księgi wieczystej praw nabytych w drodze spadku np. prawo własność nieruchomości gruntowej; prawo własność lokalu (mieszkalnego lub o innym przeznaczeniu) stanowiącego odrębną nieruchomość; prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem stanowiącym odrębną nieruchomość; spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, dla którego została założona księga wieczysta. Obowiązki spadkobierców Sąd po wydaniu postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, jak i notariusz po sporządzeniu i zarejestrowaniu aktu poświadczenia dziedziczenia zawiadomią sąd wieczystoksięgowy o kręgu spadkobierców. Sąd wieczystoksięgowy ujawni wówczas w księdze wieczystej stosowne ostrzeżenie o przejściu prawa spadkobierców przeciwko prawu spadkodawcy ujawnionemu w księdze wieczystej. Nie jest to jednak wpis prawa własności na rzecz spadkobierców. Spadkobiercy zobowiązani są niezwłocznie po uzyskaniu tytułu do spadku (prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku lub notarialnego poświadczenia dziedziczenia) złożyć stosowny wniosek o wpis prawa własności do księgi wieczystej. UWAGA! Sąd, chcąc spowodować ujawnienie prawa własności, może opieszałemu właścicielowi wymierzyć grzywnę w wysokości od 500,00 zł do 10 000,00 zł! Wpis praw nabytych w drodze spadku Wpis do księgi wieczystej w przypadku praw nabytych w drodze spadku następuje zawsze na wniosek spadkobiercy lub spadkobierców. Do wniosku do sądu wieczystoksięgowego prowadzącego dla danego prawa księgę wieczystą należy dołączyć dokument stanowiący podstawę wpisu: prawomocne postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku albo zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia. Wniosek o wpis praw nabytych w drodze spadku podlega opłacie sądowej w wysokości 150,00 zł. Sąd zawiadamia o dokonanym wpisie wnioskodawcę oraz wszystkie osoby (uczestników), których prawa zostały ujawnione w księdze wieczystej. W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostaję do Państwa dyspozycji (dane do kontaktu znajdą Państwo w zakładce -> KONTAKT). W dzisiejszych czasach umowy najmu są powszechnie zawierane, niezależnie od tego, czy jest to najem na cele mieszkaniowe, czy w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą. Zawarcie umowy najczęściej ogranicza się do podpisania samej umowy w wersji pisemnej. Niemniej jednak, zwłaszcza w sytuacjach, gdy umowa opiewa na wysoką kwotę pieniężną, najemca może zażądać od wynajmującego wpisania umowy najmu do księgi wieczystej nieruchomości. Czy w sytuacji, gdy wynajmujący nie wyrazi zgody na wpis, najemca i tak może wystąpić z takim wnioskiem do sądu? Czy wpis umowy najmu do księgi wieczystej zwiększa ochronę prawną najemcy?Uregulowania ustawoweZgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece ( z 2018 r. poz. 1916, dalej jako „UKW”), do wpisu prawa osobistego lub roszczenia wystarcza dokument obejmujący oświadczenie woli właściciela o ustanowieniu tego prawa albo obejmujący zgodę na wpis tego roszczenia. Z przepisu wynika więc jednoznacznie, że do wniosku o wpis umowy najmu do księgi wieczystej nieruchomości wystarczy załączyć albo samą umowę najmu albo zgodę wynajmującego na wpis udzieloną w formie pisemnej. W związku z tym, zgoda wynajmującego na wpis nie jest wymagana jedynie wtedy, gdy do wniosku przedkłada się podpisaną przez obydwie strony umowę jednak, zgodnie z art. 31 ust. 1 UKW, dokumenty stanowiące podstawę wpisu powinny mieć podpisy poświadczone przez notariusza. Dotyczy to zarówno podpisu wynajmującego na umowie najmu, jak również podpisu wynajmującego na oświadczeniu o zgodzie na dokonanie wpisu umowy najmu do księgi wieczystejUjawnienie umowy najmu w księdze wieczystej nieruchomości zwiększa ochronę prawną najemcy. Powoduje bowiem, że najem taki ma pierwszeństwo przed innymi prawami na nieruchomości wprowadzonymi do księgi wieczystej później lub w ogóle nie wpisanymi do księgi wieczystej nieruchomości (art. 20 ust. 1-2 w zw. z art. 11 i 12 ust. 1-2 UKW).Ujawnienie umowy najmu powoduje również objęcie jej zasadą jawności materialnej ksiąg wieczystych. Oznacza to, że przyjmuje się domniemanie, iż księga wieczysta zawiera rzeczywisty stan prawny nieruchomości oraz, że prawo wpisane do księgi istnieje, a prawo wykreślone nie istnieje (art. 3 UKW). W konsekwencji oznacza to, że w przypadku sporu sądowego najemca, którego umowa najmu została ujawniona w księdze wieczystej, nie będzie musiał udowadniać przed sądem tego, że umowa rzeczywiście istnieje i została zawarta. Domniemanie to może obalić druga strona postępowania składając umowy najmu w księdze wieczystej powoduje również objęcie jej tzw. rękojmią wiary publicznej ksiąg wieczystych. Oznacza to, że w razie niezgodności treści księgi wieczystej z rzeczywistem stanem prawnym nieruchomości, treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną z osobą uprawnioną według treści księgi nabył własność lub inne prawo rzeczowe (art. 5 UKW).Ochrona najemcy wobec zbycia nieruchomościZgodnie z art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego (KC), w razie zbycia rzeczy najętej w czasie trwania najmu nabywca wstępuje w stosunek najmu na miejsce zbywcy, ale może wypowiedzieć najem z zachowaniem ustawowych terminów wypowiedzenia. Takie prawo do wypowiedzenia umowy najmu nie będzie przysługiwało nabywcy, jeżeli umowa najmu była zawarta na czas oznaczony z zachowaniem formy pisemnej i z datą pewną, a rzecz została najemcy wydana (art. 678 § 2 KC).Wątpliwości interpretacyjne budzi to, czy ujawnienie umowy najmu w księdze wieczystej nieruchomości wyłącza ustawowe prawo nabywcy nieruchomości do wypowiedzenia umowy z zachowaniem ustawowych terminów. Stanowisko doktryny i orzecznictwa w tej kwestii jest podkreślić, że następca prawny właściciela nieruchomości jest zawsze związany umową najmu, która została zawarta przez jego poprzednika, choćby o takiej umowie nie wiedział i nie mógł się wcześniej dowiedzieć. W związku z tym, wejście przez nabywcę nieruchomości w ogół praw i obowiązków poprzednika, a tym samym wejście do umowy najmu jako strona, nie zależy od wpisu prawa najmu w księdze wcześniej art. 678 § 1 KC regulujący kwestię wstąpienia przez nabywcę nieruchomości w umowę najmu nie wskazuje, iż uprawnienie do wypowiedzenia najmu wygasa w sytuacji, gdy umowa została ujawniona w księdze wieczystej. § 2 cytowanego przepisu stanowi z kolei, że uprawnienie do wypowiedzenia najmu nie przysługuje nabywcy, jeżeli umowa najmu była zawarta na czas oznaczony z zachowaniem formy pisemnej i z datą pewną, a rzecz została najemcy wydana. Jest to więc co do zasady jedyny przypadek, kiedy można wyłączyć ustawowe prawo nabywcy nieruchomości do wypowiedzenia umowy jednak, w doktrynie pojawia się pogląd, zgodnie z którym wpis prawa najmu do księgi wieczystej wyłącza uprawnienie nabywcy nieruchomości do wypowiedzenia umowy najmu. Zwolennicy tego poglądu opierają się na brzmieniu art. 17 UKW, zgodnie z którym prawo najmu wpisane w księdze wieczystej uzyskuje skuteczność względem praw nabytych przez czynność prawną po jego ujawnieniu, w tym względem prawa własności nabywcy nieruchomości. Jednakże, ustawa nie wskazuje wprost, że ujawnienie umowy najmu w księdze wieczystej nieruchomości wyłącza prawo nabywcy do wypowiedzenia najmu z zachowaniem terminów ustawowych, jak również wykładnia literalna ustawy nie uzasadnia przyjęcia takiego następnym poście w roli głównej wymogi formalne apelacji karnej. Chciałabym dodać współwłaścicieli w księdze wieczystej. W postanowieniu sądu (sprawa spadkowa) widnieje moje panieńskie nazwisko. Czy mogę złożyć wniosek z panieńskim nazwiskiem? Czy sąd może nałożyć karę za zwłokę z zaktualizowaniem wpisów w KW? Władze publiczne w Polsce (także za poprzedniego ustroju) liberalnie podchodziły do ujawniania stanu prawnego w księgach wieczystych, zwłaszcza w przypadku nieruchomości prywatnych. Kiedyś względy ideologiczne (akcentowanie własności państwowej, a także spółdzielczej) skutkowało podejściem: „niech właściciele prywatni martwią się o siebie”. Teraz podobne podejście może być podyktowane ideologią liberalną (a zwłaszcza liberalistyczną). Ważność wpisów w KW Artykuł 35 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece stanowi: „1. Właściciel nieruchomości jest obowiązany do niezwłocznego złożenia wniosku o ujawnienie swego prawa w księdze wieczystej. 2. Jeżeli osoba trzecia doznała szkody na skutek nieujawnienia prawa własności w księdze wieczystej, właściciel ponosi odpowiedzialność za szkodę powstałą na skutek niewykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, bądź na skutek opieszałości w jego wykonaniu”. Ponadto zagadnienie odpowiedzialności odszkodowawczej w tejże ustawie wiązane jest (w artykułach: 89 oraz 93) z hipoteką. Jak widać, ustawodawca ustanowił obowiązek niezwłocznego (czyli bez zbędnej zwłoki) zgłaszania zmian stanu prawnego (dosłownie co do prawa własności), ale nie jest z tym związany rygor sankcji wykroczeniowych lub podobnych (np. grzywien „dyscyplinujących” adresatów prawa). Sądy nie nakładają „kar” (zwłaszcza rozumianych jako sankcja za wykroczenie, a zwłaszcza za przestępstwo) w przypadku niezłożenia wniosku do „ksiąg wieczystych” albo w przypadku opieszałości dotyczącej złożenia wniosku. Rzeczownik „kara” może być (i bywa w praktyce) różnie rozumiany. Niekiedy coś nie jest karą w rozumieniu przepisów prawa, ale może być dolegliwością na tyle dokuczliwą, że jest odbierane jako kara. Przykładem może być orzeczenie przez sąd obowiązku wypłacenia odszkodowania – w taki przypadku sąd (najczęściej w postępowaniu cywilnym) w orzeczeniu konkretyzuje i indywidualizuje obowiązek odszkodowawczy. Konkretyzacja i indywidualizacja obowiązku odszkodowawczego – w sytuacji sporu prawnego – bardzo często ma miejsce w orzeczeniu sądu cywilnego. Sądy sprawy cywilne rozpatrują według Kodeksu postępowania cywilnego (skrótowo: Według przepisów Kodeksu cywilnego (skrótowo: są trzy podstawowe rodzaje odpowiedzialności odszkodowawczej: na podstawie umowy ubezpieczenia (art. 805 i następne z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 i następne – chodzić może o różnego rodzaju zobowiązania (nie tylko o umowę ubezpieczenia); z powodu odpowiedzialności za tak zwane delikty cywilne (art. 415 i następne czyli za czyny niedozwolone prawa cywilnego (jedno zachowanie może być niedozwolone zarówno w prawie cywilnym, jak i w innej dziedzinie prawa, np. pobicie człowieka lub kradzież). Aktualizacja danych w KW Nie tylko jako prawnik odradzam posługiwania się (zwłaszcza w sytuacjach oficjalnych) nieaktualnymi danymi osobowymi. W przedstawionym przez Panią kontekście sytuacyjnym zapewne udałoby się wyjaśnić, dlaczego Pani wskazała (i zapewne zamieściła także w podpisie) błędne (z aktualnej perspektywy) dane osobowe. Jednakże sama „perspektywa” tłumaczenia się przed organami ścigania mogłaby wiązać się z nieprzyjemnościami – jeszcze większy problem mógłby wiązać się z przedstawieniem zarzutów, a zwłaszcza ze skierowaniem aktu oskarżenia do sądu. O ile poprawnie zrozumiałem Pani słowa, takie ryzykowne zachowanie nie miało dotychczas miejsca. Jednak, chociażby na wszelki wypadek, proponuję zapoznać się z przepisami Kodeksu karnego, a szczególnie z jego artykułem 270 i następnymi (czyli z rozdziału zatytułowanego Przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów). Mogę opierać się na przedstawionych przez Panią informacjach o sytuacji, więc biorę pod uwagę dwie przyczyny rozbieżności w zakresie brzmienia Pani nazwiska w odnośnym orzeczeniu sądowym z rzeczywistością. Chodzi o dwie hipotezy – proszę je zweryfikować. Postępowanie sądowe i nazwisko panieńskie Być może postępowanie sądowe w „sprawie spadkowej” zostało wszczęte „za czasów” Pani poprzedniego nazwiska lub sądowi przedstawiono jakiś dokument (np. odpis Pani aktu urodzenia ze „starym nazwiskiem”). Jeżeli nazwisko (na aktualne) zostało zmienione w czasie trwania tamtego postępowania, to prawdopodobnie – nawet bez tak zwanej niczyjej winy – doszło do sytuacji, w której potrzeba (byłoby) zawnioskować do sądu o sprostowanie orzeczenia (np. w zakresie omyłki pisarskiej). Proszę szczególną uwagę zwrócić na brzmienie artykułu 350 „§ 1. Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. § 2. Sprostowanie sąd może postanowić na posiedzeniu niejawnym; o sprostowaniu umieszcza się wzmiankę na oryginale wyroku, a na żądanie stron także na udzielonych im wypisach. Dalsze odpisy i wypisy powinny być zredagowane w brzmieniu uwzględniającym postanowienie o sprostowaniu. § 3. Jeżeli sprawa toczy się przed sądem drugiej instancji, sąd ten może z urzędu sprostować wyrok pierwszej instancji”. Zmiana nazwiska a KW Mogło też dojść do przedstawionego przez Panią stanu rzeczy po wydaniu (a może nawet po uprawomocnieniu się) postanowienia w „sprawie spadkowej” – czy to dotyczącej stwierdzenia praw do spadku, czy to z zakresu działu spadku. Być może w takim przypadku „sąd ksiąg wieczystych” dokonałby wpisu, gdyby do wniosku załączone zostało (poza odpisem prawomocnego orzeczenia w „sprawie spadkowej”) zaświadczenie z urzędu stanu cywilnego – przyczyniające się do jednoznacznego ustalenia, że to właśnie (między innymi) Pani dotyczy postanowienie sądu „w sprawie spadkowej”. Szczególnie w drugim przypadku proponowałbym omówić spokojnie (np. na dyżurze przewodniczącego wydziału ksiąg wieczystych) sytuację oraz sposoby wykazania, że „Pani to Pani”. Taka rozmowa mogłaby się przydać również w przypadku wariantu pierwszego – niekiedy uzyskanie zaświadczenia z USC (zwłaszcza sprawnie działającego) bywa prostsze od sprostowania orzeczenia (szczególnie w sprawie, której akta mogły już trafić do archiwum sądowego). Trzecie (w jakimś sensie alternatywne) rozwiązanie – tylko wtedy, jeśli nie było dotychczas działu spadku – mogłoby polegać na przeprowadzeniu działu spadku (umownie lub sądownie) przed skierowaniem wniosku do „ksiąg wieczystych”. W takim przypadku wykazanie, że „Pani to Pani”, miałoby miejsce w kancelarii notarialnej lub w sądzie (rozpatrującym wniosek o dział spadku), zaś do „ksiąg wieczystych” prawdopodobnie trafiłyby dokumenty z poprawnymi i aktualnymi danymi osobowymi. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ W przypadku odziedziczenia nieruchomości, lub uzyskania tytułu do nieruchomości w inny sposób na drodze sądowej (np. sądowego zniesienia współwłasności) – musimy dokonać wpisu w księdze wieczystej. Stopień trudności: łatwy Koszt: 150 zł Wymagane dokumenty: orzeczenie sądowe z którego wynika, że jesteśmy właścicielami nieruchomości (np. prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku). Polecamy: Darowizny, testamenty, spadki (PDF) Jeżeli prawo własności (lub użytkowania wieczystego) nabyliśmy w drodze umowy przed notariuszem – to on złoży wniosek o wpis do księgi wieczystej (pobierając od nas jedynie koszt opłaty od wpisu). Notariusz na nasze życzenie może przesłać każdy wniosek do sądu, jest to jednak niepraktyczne, gdyż za tę czynność pobierze opłatę notarialną, niezależnie od opłaty sądowej za wpis. Krok 1 odbieramy odpis orzeczenia W celu wpisania swojego prawa do księgi wieczystej, musimy dysponować ORYGINAŁEM prawomocnego orzeczenia sądowego. Będziemy musieli je bowiem załączyć do wniosku. Musimy wykazać nasze prawo do nieruchomości. Jeżeli więc np. nasz spadkodawca, po którym my dziedziczymy nie był wpisany w księdze wieczystej, był za to wpisany – jego spadkodawca – musimy wykazać, że między zmianami właścicieli istnieje ciągłość, przedkładając jako dowód oryginały postanowień spadkowych po kolejnych właścicielach Krok wypełniamy formularz – część pierwsza Właściwym formularzem jest „Kw_wpis” – dostępny również w wydziałach ksiąg wieczystych sądów rejonowych. POBIERZ: Wniosek o wpis w księdze wieczystej Formularze mają określone kolory, ale wydrukowane przez nas samodzielnie mogą być czarno-białe. Zwróćmy uwagę, żeby w miarę możliwości drukować obustronnie i zachować wielkość oryginalnych formularzy. Dane sądu: wskazujemy sąd rejonowy właściwy dla miejsca położenia nieruchomości (Uwaga w dużych miastach – w Warszawie, czy Gdańsku w obrębie miasta istnieje kilka sądów rejonowych); Wydział ksiąg wieczystych: zazwyczaj jest jeden w sądzie rejonowym, ale w niektórych dużych sądach wydziałów jest więcej (możemy to ustalić na stronie internetowej sądu, lub telefonicznie); Numer księgi wieczystej: sprawdźmy czy numer się nie zmienił (w przypadku przenoszenia ksiąg do systemu informatycznego). Jeżeli błędnie wskazaliśmy sąd, to mimo to nie ma obawy o utratę naszej opłaty i losy wniosku. Sąd ma obowiązek ustalić sąd właściwy i przekazać mu sprawę. Należy zatem poczekać na decyzję sądu o przekazaniu sprawy. Skreślamy wszystkie następne pola, do wypełnienia przez wnioskodawcę, aż do pola „Wpis właściciela (współwłaściciela), użytkownika wieczystego (współużytkownika wieczystego), uprawnionego (współuprawnionego)” Krok wypełniamy formularz część 2 - żądanie wpisu Zaznaczamy kwadrat przy polu wskazanym powyżej. Wartość przedmiotu żądań Wpisujemy wartość całej nieruchomości (niezależnie od ilości współwłaścicieli). Treść żądania. W pierwszym polu wnosimy o wpisanie nas jako nowych właścicieli. „W związku z odziedziczeniem po ……… nieruchomości opisanej w księdze wieczystej nr…. wnoszę o wpisanie mnie, Jacka Kowalskiego jako właściciela ww. nieruchomości. Na dowód odziedziczenia nieruchomości załączam postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia… .sygn. akt. …. Jeżeli właścicieli jest kilku możemy podać udział każdego z nich. ("wnoszę o wpisanie …. jako współwłaściciela 1/10 nieruchomości…. ). Jeżeli sąd ustali, że udziały współwłaścicieli są inne od tych wyliczonych przez nas, wpisze te ustalone przez siebie. Nie mamy obowiązku wpisywania wszystkich współwłaścicieli. Warto to jednak zrobić, gdyż niezależnie od tego ilu ich jest, opłata od całego wniosku wynosi 150 zł. W takim przypadku, każdego ze współwłaścicieli wpisujemy w odrębnej rubryce, wskazując jednocześnie jego udział we współwłasności. W tym celu należy wypełnić i załączyć formularz KW-ZAD. POBIERZ: Załącznik - Żądanie wpisu w księdze wieczystej W jednej rubryce można wpisać małżonków jeśli uzyskali nieruchomość wspólnie i posiadają wspólność małżeńską. Krok wypełniamy formularz: dane wnioskodawcy i uczestnika Wnioskodawcą jest jedna osoba, lub podmiot (np. spółka) wnosząca pismo. Pozostałe osoby będące wpisywane jako np. współwłaściciele są uczestnikami postępowania. Wpisujemy ich dane zgodnie z wytycznymi formularza. Jeżeli formularz ma za mało pól do wpisania wszystkich uczestników, musimy sięgnąć po formularz KW- WU. Krok wypełniamy formularz: załączniki Żądanie wpisu prawa w księdze wieczystej opiera się zawsze o jakiś dokument - musimy go załączyć i wskazać w polu załączników. Ponadto musimy wskazać ilość innych formularzy (patrz kroki), które załączamy do wniosku. Oznaczając dokument musimy wskazać: nazwę (np. postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku), datę wydania, sygnaturę akt sprawy (ostateczną, widniejącą na dokumencie), organ, który go wydał (np. Sąd Rejonowy w Siedlcach, I wydział cywilny). Krok podpisujemy wniosek Krok 3 uiszczamy opłatę Opłata za wpis do księgi wieczystej prawa zależy od kilku czynników. Z punktu widzenia samodzielnego wpisywania prawa, ważne są te, które pojawiają się w sytuacjach, w których udział notariusza nie jest niezbędny. Zobacz: Podróże służbowe. Rozliczenia podatkowe w firmie Odnosi się do wpisu praw powstałych w wyniku: dziedziczenia, zapisu, działu spadku, zniesienia współwłasności, wynosi 150 zł, jednorazowej opłaty niezależnie od liczby udziałów w danym prawie. Niezależnie od tego ilu będzie spadkobierców, opłata zawsze wyniesie 150 złotych. Jak wnieść? Opłatę wnosimy: za pomocą znaków sądowych (do nabycia w kasie sądu) - formularze mają specjalne miejsca na naklejenie znaków, przelewem na rachunek sądu - pamiętajmy o załączeniu dowodu uiszczenia opłaty (może być wydruk z konta internetowego). Wniesienie wniosku osobiście w wydziałach prowadzących księgi elektroniczne zostanie potwierdzone wydaniem specjalnego zaświadczenia, na którym będzie wskazana data złożenia wniosku oraz sygnatura akt sprawy. Jest to ważne o tyle, że w każdym czasie możemy dowiadywać się na jakim etapie rozpoznawania jest nasz wniosek, podając pracownikowi sekretariatu wydziału ksiąg wieczystych nr naszej sprawy. Jeżeli zdecydowaliśmy się na pomoc notariusza przy wnoszeniu wniosku, powinien udzielić nam informacji jaki nr ma nasza sprawa. Krok 4 co należy zrobić w przypadku, gdy nasz wniosek ma braki? Mimo postępowania zgodnie z ww. procedurą sąd może nie uwzględnić naszego wniosku, z uwagi na jego braki. Braki wniosku takie jak brak podpisu, złożenie wniosku na niewłaściwym formularzu, brak formularza będą skutkować zwrotem naszego wniosku, który musimy poprawić. Sąd powinien nam wskazać, co należy we wniosku poprawić. Mamy na to 7 dni. Po upływie tego czasu wniosek zostanie zwrócony fizycznie, na nasz adres i jednocześnie powinniśmy dostać zawiadomienie że sąd zwraca naszą opłatę. Inne braki takie jak brak właściwych dokumentów, dokumenty zostały złożone w kserokopiach – skutkują oddaleniem wniosku. Przepada wtedy nasza opłata, chyba że złożymy skargę/apelację (płacąc za nią) i do niej dołączymy dokument, którego brakowało albo był w niewłaściwej formie.

wniosek o ujawnienie prawa w księdze wieczystej