Zabieraj ze sobą rzeczy na zmianę oraz kurteczkę, bluzę lub sweter. Nigdy nie wiesz, kiedy może przydać się zapasowy kaftanik albo dodatkowy polar. Nie rezygnuj ze spaceru z powodu kataru, świeże powietrze pozwoli szybciej oczyścić nos i ułatwi dziecku oddychanie. Kieruj się zdrowym rozsądkiem. To, jak oduczyć 3-letnie dziecko korzystania ze smoczka, to zupełnie inne wyzwanie, niż oduczanie smoczka roczniaka czy młodszego maleństwa. Jak oduczyć dziecko ssania smoczka? Dobrze byłoby wykorzystać wiek między 3. a 6. miesiącem życia, kiedy odruch ssania u dziecka ulega osłabieniu. Witam mamusie :) i od razu pytam: czy sa tu jakies mamy, ktore NIE podawaly swoim maluszkom smoczka? jakie macie doswiadczenia w tym temacie? Ja dodam, ze w styczniu zostane mamusia po raz pierwszy :) Wszystkie trzy czułyśmy, że pewna granica została przekroczona. Bo dziecko nie jest dobrem narodowym i nie może być tak, że każdy, kto na nie spojrzy, wie, jak je najlepiej wychować. Jak w tym memie: nie można słuchać innych, bo innych jest dużo i każdy mówi co innego. Da się wychować dziecko bez smoczka! Sprawdziłam. Trzy razy. Kolejnym skutkiem wynikającym z długotrwałego używania smoczka są poważne wady zgryzu. Wady te to zgryz otwarty, tyłozgryz lub zwężenie szczęki. Nazywany szparą niedogryzową występuje gdy górne i dolne zęby nie stykają się ze sobą tworząc otwartą przestrzeń. Wada zgryzu otwartego powoduje: obniżone napięcie mięśni warg. kombinasi warna baju dan celana yang cocok wanita. Nieubłaganie nadszedł ten dzień, gdy postanowiłaś, że pora pożegnać ukochanego smoczusia? Nie ukrywajmy, że był on dotąd ulubionym gadżetem nie tylko twojej pociechy, ale i twoim, dzięki któremu dziecko nie płakało dużo i spało spokojnie. Z wiekiem jednak potrzeba ssania u malucha zmniejsza się, a długie korzystanie z uspokajacza może mieć negatywne skutki np. w postaci krzywego zgryzu. Mając tę wiedzę, nie odkładaj odstawienia smoczka zbyt długo. Skorzystaj z naszych rad, które pozwolą na bezbolesne rozstanie ze smoczkiem. 7 sposobów, jak ostawić dziecku smoczek Oto kilka rad, które pomogą dziecku zapomnieć o konieczności ssania smoczka: 1. Podarujcie smoczek wróżce. 2. Zrób w smoczku dziurki. 3. Wykorzystaj przeziębienie dziecka. 4. Zrób to w święta. 5. Podarujcie smoczek młodszemu dziecku. 6. Zaspokój potrzeby dziecka. 7. Przeczytaj dziecku książki o odstawianiu smoczka. Obejrzyj materiał wideo, by dowiedzieć się, dlaczego właśnie te metody są skuteczne na odstawienie dziecka od uspokajacza. Odstawienie smoczka w 5 krokach Zanim ostatecznie zdecydujesz, że smoczek nie jest już potrzebny twojemu dziecku, pamiętaj: 1. Wybierz odpowiedni moment na odstawienie. 2. Daj dziecku dużo czułości. 3. Zorganizuj pożegnanie. 4. Bądź stanowcza. 5. Chwal dziecko. Powodzenia! Zobacz też: Jak i kiedy używać smoczka? Cześć, jestem Asia i nigdy nie kupiłam mojemu dziecku smoczka. Choć kilka razy było blisko. Zdecydowałam się na to z kilku powodów. Dlaczego? Początkowo nie mieliśmy smoczka, bo jestem fanką minimalizmu i nie lubię kupowania zbędnych rzeczy. Wiedziałam, że młodzi rodzice łatwo stają się ofiarami reklam i też jestem narażona na nachalny marketing, dlatego nie chciałam kupić niczego, co okaże się zbędne. No i w niedalekiej przyszłości czekała nas też przeprowadzka, więc stwierdziliśmy, że w końcu jeśli czegoś będziemy potrzebować, to dokupimy w odpowiednim momencie. Prosta sprawa. (Żeby nie było tak różowo: Okazało się, że to nie była aż tak dobra strategia, bo mieliśmy ubranka tylko w rozmiarach 56 i 62. W te pierwsze Kociełło nigdy się nie zmieścił, a z drugich wyrósł po dwóch tygodniach. A my nie mieliśmy większych – ale to temat na inną opowieść :)) Kiedy czekaliśmy na synka, mieliśmy tylko zestaw ciuszków, kocyki, pieluszki i inne podstawowe rzeczy. Przecież nie trzeba mu żadnych urządzeń emitujących biały szum (no bo przecież są nagrania na YouTube), żadnej karuzeli do łóżeczka (bo po co?). Butelki też nie (przecież będę karmić piersią, prawda?) Założyłam, ze noworodek potrzebuje tylko dużo czułości, a na gadżety przyjdzie jeszcze czas. Dlaczego nie miałam smoczka w szpitalu? Po prostu nie było go na liście z wyprawką (serio, ściśle jej przestrzegałam). Dlatego w szpitalu zdziwiłam się, kiedy zobaczyłam na korytarzu noworodki ze smoczkami. Pomyślałam, że może też musimy kupić i trochę poczytałam. No i okazało się, że lista przeciwwskazań jest długa. Problemy z laktacją, wady zgryzu w perspektywie, problemy z odstawieniem i zasypianiem bez smoczka… to tylko niektóre z nich. Co mnie przekonało? Zagrożenie dla laktacji Smoczek podany bardzo wcześnie może zaburzyć laktację. Dlatego dobrze jest poczekać z nim do 4, a najlepiej do 6 tygodnia życia dziecka. Ten pierwszy etap jest kluczowy – wtedy dziecko ssie pierś bardzo często (w moim przypadku praktycznie non stop) i nie tylko po to, żeby się najeść. Potrzebuje bliskości i stymuluje produkcję pokarmu. Jeśli podamy smoczek, dziecko będzie go ssać, więc piersi nie otrzymają sygnału i nie wyprodukują odpowiedniej ilości mleka. Ponieważ miałam bardzo duże problemy z laktacją (w szpitalu Kociełło był dokarmiany bez mojej zgody), zaraz po wypisie i powrocie do domu nie podałam mleka modyfikowanego i zaczęłam walczyć o produkcję pokarmu. Funkcjonowałam wtedy w opcji baru mlecznego 24/7. Było ciężko (czułam się trochę jak Rocky – po prostu krew, pot i łzy). Znienawidziłam laktator i kawę zbożową (ktoś mi sprzedał informację, że to wspomaga laktację, ha ha ha). No i po prostu nie chciałam ryzykować, że po takich ciężkich bojach zaburzę coś smoczkiem. Zarazki – fuj! Chciałam przygotować się merytorycznie do podania smoczka zaraz po tym okresie – czytałam o rozmiarach, tworzywach i możliwych zagrożeniach. Te ostatnie szczególnie działały na wyobraźnię (wiadomo, byłam świeżo upieczoną mamą ;)). Najgorzej brzmiały teksty o sterylizacji i o tym ile zarazków gromadzi się między łączeniem plastiku osłonki z samym smoczkiem. Co zrobiłam? Zaczęłam czytać o designerskich smoczkach odlanych z jednego kawałka tworzywa, a ponieważ były odpowiednio drogie i dostępne tylko w internecie, to chwilowo odpuściłam. W międzyczasie było jeszcze kilka spacerów ze strasznym płaczem, kiedy prawie zawędrowałam do sklepu po smoczek (czemu tak głośno krzyczy? co mam robić? zaraz ktoś zadzwoni po opiekę społeczną i zabiorą mi dziecko… AAA! - tak wyglądał tok moich myśli :)). Mieszkaliśmy wtedy na przedmieściach i sklepów nie było zbyt wielu, więc to też ułatwiło sprawę. Ale nie tylko to... Co dalej? A potem była rozmowa z doradcą laktacyjnym. Dowiedziałam się, że rzeczywiście trzeba poczekać do tego 6 tygodnia i jeszcze jednej ciekawej rzeczy: wzmożony odruch ssania u dzieci wycisza się między 4 a 6 miesiącem. Czyli po pół roku dzieci już go nie potrzebują „fizjologicznie”. Wtedy to zaczyna być już uzależnienie psychiczne, dlatego im dłużej używa się smoczka, tym trudniej go odstawić. Pomyślałam „OK. W takim razie wytrzymuję do tego 6 tygodnia, a potem będę pilnować, żeby sprawnie odstawić smoczek”. Z niecierpliwością odliczałam dni, a potem zapomniałam o sprawie i Maks skończył 2 miesiące. Bez smoczka. Wtedy pomyślałam „Spoko. Skoro wytrzymałam tak długo, a za dwa miesiące mam odstawiać, to może poczekam”. Pomyślałam, że kiedy tak bardzo będę potrzebować, to wejdę do sklepu i kupię. Ale to się nie wydarzyło. Owszem, bywało ciężko – syn był (i jest) wymagającym dzieckiem i potrzebował sporo bliskości, ale pomagaliśmy mu radzić sobie bez smoczka. Choć niektórzy mówili, że to niemożliwe, okazało się, że to nie była prawda: żeby uspokoić – wystarczy mocne przytulenie, a smoczek wcale nie jest niezbędny do zasypiania. Przekonał mnie też argument, że smoczek jest zamiast piersi, a nie odwrotnie, więc stwierdziłam, że będę naturalnie zaspokajać odruch ssania syna (wbrew pozorom nie byłam "żywym smoczkiem", jak mówią niektórzy aż tak długo). No i udało się. Teraz Kociełło ma rok, a nas ominął problem z odzwyczajaniem dziecka od smoczka. Wystarczyło go nie kupować. Twoje dziecko już dawno skończyło 2 lata i wciąż ssie smoczek i pije z butelki? Im szybciej zmienisz jego przyzwyczajenia, tym łatwiej je zaakceptuje. Zobacz, jak nauczyć dziecko zasypiać we własnym łóżeczku, pić ze zwykłego kubka i pożegnać się ze smoczkiem. Niemowlęce nawyki zapewniają dziecku poczucie bezpieczeństwa, ale z niektórymi lepiej rozstać się w miarę wcześnie. Pamiętaj, że każde odejście od dawnej rutyny to dla dziecka ogromny stres, dlatego bądź delikatna i czuła dla swojego maluszka. Zobacz, jakie zmiany wprowadzić i jak możesz to zrobić: Smoczek zamień na przytulankę Smoczek uspokaja, pociesza, pomaga zasnąć... – w pierwszych miesiącach życia dziecka to prawdziwy przyjaciel. Jednak przedłużające się ssanie smoczka może źle wpływać na rozwój ząbków i zgryzu malca, a także opóźnić prawidłowy rozwój mowy. Dobry moment na „zgubienie” smoczka nadchodzi, gdy niemowlę ma pół roku. W tym czasie potrzeba ssania nieco słabnie. Aby zniechęcić smyka do ssania, odetnij kawałek gumowej końcówki. Ze starszakiem zorganizuj pożegnanie smoczka połączone z wyprawą na ciastka i kupnem nowej przytulanki. Butelkę zamień na kubek Choć picie z butelki jest wygodne, lepiej zrezygnować z tego już w połowie 1. roku życia. Butelkowy nałóg nie jest jeszcze tak silnie ugruntowany u kilkumiesięcznego maluszka, jak w przypadku starszego dziecka, dlatego rozstanie będzie przebiegać łagodniej. 6–7-miesięczny bobas po kilku dniach nauki na pewno poradzi sobie z jedzeniem z łyżeczki i piciem z kubka. Naukę zacznij wtedy, gdy dziecko umie już siedzieć – podawanie picia leżącemu dziecku może się skończyć jego zachłyśnięciem. Na początek wybierz plastikowy kubek treningowy z miękkim, profilowanym dzióbkiem – to ułatwi malcowi odzwyczajenie od butelki. Wlej do środka mleko lub sok i przystaw ustnik pod lekkim kątem do buzi maluszka. Po kilku próbach powinno się udać! Kiedy twoja pociecha nauczy się pić z kubka treningowego, zamień go na niekapek. Ale zanim podasz ten kubek, sprawdź, czy posiada on system, który uniemożliwia wypływanie płynu w chwilach, gdy maluch nie ssie. Dzięki temu niemowlę nie zakrztusi się podczas picia. Tuż przed pierwszymi urodzinami malca zaproponuj mu zwykły, "dorosły” kubek. Pieluszki zamień na nocnik Z pożegnaniem pieluszek poczekaj, aż dziecko pokaże ci, że jest gotowe na nocnik: umie kontrolować swoje potrzeby fizjologiczne, np. znieruchomieje, zanim zrobi siusiu albo stęknięciami da znać o nadchodzącej kupce. Dziecko gotowe jest do kontroli zwieraczy dopiero około 18. miesiąca życia. Jeżeli uda mu się wcześniej załatwić do nocnika, będzie to raczej przypadek. Kilka miesięcy wcześniej kup nocnik i daj go dziecku do zabawy. Gdy się z nim oswoi, zachęcaj je do siadania, ale nie trzymaj smyka na „tronie” dłużej niż 5 minut. Jeśli malec nie jest zainteresowany nową umiejętnością, nie naciskaj. A gdy nocnik się zapełni, bij brawo i chwal. Łóżko rodziców zamień na łóżeczko dziecka To naturalne, że niemowlę woli spać z rodzicami: czuje wtedy zapach mamy, a do tego wystarczy, że otworzy buzię, a już płynie mleko. Czemu więc warto przyzwyczaić malca do samotnego spania? Z bardzo ważnego powodu – wspólne łóżko jest częstą przyczyną problemów dziecka ze snem. Śpiące z rodzicami maluchy usypiają z trudem, budzą się w nocy (czasem nawet kilkanaście razy!), a potem nie potrafią same zasnąć. W efekcie przesypiają mniej godzin niż powinny, dlatego w ciągu dnia są nadmiernie pobudzone i rozdrażnione. Jeśli w pierwszych miesiącach życia nie udało ci się przyzwyczaić dziecka do spania we własnym łóżeczku, jako starszak z pewnością będzie głośno protestowało. Z tego powodu naukę samodzielnego zasypiania zacznij dopiero wtedy, gdy sama uwierzysz, że warto. Na początku zostawiaj na kilka chwil malca samego w łóżeczku. Gdy zacznie płakać, podejdź, ale nie wyjmuj go z pościeli, tylko delikatnie pogłaszcz. Gdy się uspokoi, wyjdź z pokoju. Rób tak do skutku. Po kilku dniach malec bez protestów zaśnie sam. Pożegnanie smoczka i butelki - co jeszcze może pomóc? Niezależnie od tego, czy chcesz, żeby twoje dziecko nauczyło się samo zasypiać albo zapomniało o smoczku lub piciu z butelki, pamiętaj o kilku zasadach: Uatrakcyjnij zmianę. Jeśli np. przenosisz dziecko do jego łóżeczka, postaraj się, by samotne zasypianie stało się dla niego czymś ciekawym. Pomoże ci w tym np. nakręcana karuzela lub kolorowa lampka nocna w wesołym kształcie (księżyca, sówki, itd.). Wykorzystaj wakacyjne wyjazdy. Wtedy można np. „zapomnieć” zabrać z domu butelkę i zacząć podawać brzdącowi picie z kubeczka. Zapewnij dziecku pocieszenie. Gdy odzwyczajasz dziecko np. od smoczka, daj mu coś w zamian, np. dłuższe niż wcześniej wieczorne rytuały i mięciutkiego misia, do którego będzie mógł się przytulić. Pamiętaj! Wszelkie zmiany to dla dziecka wielkie przeżycie. Nie lekceważ łez malucha, ale bądź konsekwentna. Tylko wtedy zmiana z pewnością się uda. fot. Fotolia Mały ssak uwielbia ssać. Ale czasem lepiej zrezygnować z podawania mu smoczka. Zobacz, w których sytuacjach! fot. Fotolia Sytuacja nr 1 - w pierwszych tygodniach życia Na początku życia maleństwo dopiero uczy się ssania piersi, a smoczek może mu tę naukę utrudnić. Efekt? Dziecko nie najada się, a ty masz poranione takiego układu żadne z was nie będzie zadowolone... Sytuacja nr 2 - na każde zawołanie Maluchy płaczą z bardzo różnych powodów. Między innymi także z... nudy. A na nudę najlepszy jest nie smoczek, tylko zabawa czy troskliwe ramiona mamy. Kiedy zajmiesz się skarbem, z pewnością szybko przestanie się smucić. Sytuacja nr 3 - gdy jest zużyty Pęknięcia, zagłębienia czy odbarwienie smoczka to znak, że zamiast w buzi szkraba, powinien on natychmiast wylądować w koszu na śmieci. Dlaczego? Bo maluch podczas ssania może przez przypadek połknąć jego fragment. A tego niebezpieczeństwa raczej już nie musimy tłumaczyć. Sytuacja nr 4 - gdy smok upadł Absolutnie nie podawaj smoczka, gdy po upadku nie masz możliwości umycia go i sparzenia wrzątkiem. Pamiętaj również, że absolutnie nie wolno ci oblizywać smoka, bo pozostawisz na nim swoje bakterie (także te próchnicze). Sytuacja nr 5 - gdy maluch skończył dwa lata Zbyt długie ssanie smoczka może, niestety, doprowadzić u maluszka do różnych wad zgryzu. A poza tym proces odzwyczajania się od ssania po prostu nie może zostać przeniesiony na bliżej nieokreśloną przyszłość, również z uwagi na psychikę dziecka. Najlepsze Promocje i Wyprzedaże REKLAMA po co dziecku przytulanka ? – zastanawiałyście się kiedykolwiek? Ja wielokrotnie i w końcu odkryłam cała tajemnicę – w czym siła przytulanki ! dziś rano mój mąż stwierdził, że powinniśmy pojechać do sklepu i wykupić cały zapas pluszowych kotów, identycznych jakie posiada Ola od 6 grudnia. Kot jest z nami, a raczej z nią 24 godz / dobę. Niekoniecznie w rączkach, ale zawsze w pobliżu, w zasięgu wzroku. I już według nas, taki jakiś podupadły w swoim wyglądzie, już nie tak cudownie pluszowy jak na początku swojego pobytu w naszym domu. Boryś w pierwszych tygodniach swojego życia dostał kremowy kocyk z wyhaftowanym słonikiem i napisem” kocyk Boryska” i jest z nim do dziś. Przy czym aktualnie jest to sprana szara szmatka. Wiele razy ten skrawek pluszu uratował nam tyłek, jak chociażby w pierwszych dniach pobytu w przedszkolu. Pani wychowawczyni nazywała go magicznym kocykiem. Po 6 latach, w końcu legalnie mam prawo, wyprać kocyk i rozwiesić go na kaloryferze w jego pokoju. Już nie stoi pod pralką i nie spogląda tęsknie na wirującą szmatkę. Nela to dziecko zagadka, z jednej strony bardzo niezależna, zaradna, mądra jak na 3 latka, a z drugiej moja wielka przytulanka, dodatkowych uzależnień brak. dzieci dwojga tych samych rodziców, jakże inne, w swoim zachowaniu, odczuwaniu świata. zastanawiałyście się kiedykolwiek skąd takie przywiązanie małego człowieka do jednej zabawki, kocyka, pieluszki? według psychologów maluch w okolicy pierwszego roku życia rozpoczyna bardzo ważny etap – separacja od rodzica. Nie od razu, powolutku stawia pierwsze kroczki. Intuicyjnie zaczyna się oddalać, uniezależniać od rodzica. przytulanka – wspomagacz taka namiastka matki, pocieszacz. Rzecz, która towarzyszy zawsze i wszędzie. Która nie oddala się świadomie. Można ją zawsze mieć wyłącznie dla siebie i przytulać do woli. Jest z maluszkiem w chwilach kiedy się czegoś obawia, kiedy się z czegoś cieszy i ekscytuje. Co daje dziecku ulubiona przytulanka ? Oparcie w każdej z wymienionych sytuacji. przytulanka – powiernik w dorosłym życiu często sami sobie powtarzamy słowa, cytaty, które dają nam siłę, typu – dasz radę! Jak nie ty, to kto? Takim samym substytutem dla małego dziecka jest właśnie pluszak, kocyk, pieluszka czy smoczek. Starsze dzieci mówią do swojej przytulanki bardzo często, co nieraz słyszałam. I się dziwiłam, jak można gadać z kocem?! PO CO DZIECKU PRZYTULANKA ? Bo to magiczny koc, coś co jest obok malucha zawsze, wszędzie i towarzyszy mu przez pierwsze lata życia. Dziecko niejako matkuje tej rzeczy, pokazuje świat swoimi oczami. Dlatego… nigdy nie zabieraj pluszaka ! nie powinniśmy się martwić, gniewać, czy podświadomie zazdrościć przytulanka oznacza wolność w sensie takim, że dziecko nie musi się kurczowo łapać maminej spódnicy. Szuka nowości, jest ciekawe świata. Jeśli się obawia nowej sytuacji, przytula swojego pocieszyciela i świat przestaje być dla niego taki zły. Ważne jest też podejście nasze to dziecinnego towarzysza. Akceptacja odgrywa tu ważną rolę. po co dziecku ulubiona przytulanka ! jest jednak duże grono, bo około 50% maluchów, które takiego przytulasa nie potrzebują. I nie ma w tym nic dziwnego. Osobiście również takiego nie miałam. Byłam szczęściarzem, które w latach 80 miało naprawdę sporo zabawek w tym lal i pluszaków, ale ani jednego takiego – naj. Podobnie moja córka Nela, u której każdego dnia pojawia się jeden ale inny ulubieniec. Czasem jest to pierdułka z jajka niespodzianki, innego dnia pluszowy jednorożec, kolejnego szmaciana lalka. Nawet kocyków z którymi nieraz sypia ma kilka i wszystkie, co do jednego jak twierdzi, są jedyne i ulubione. na nic się zda podkładanie przytulanki na siłę. Dziecko samo musi wybrać. I zazwyczaj nie będzie to to, które my wybraliśmy. Nieważne, że mniej ładne. Ważne że wierne i najpiękniejsze w oczach naszego maluszka. Zamiana na nowy również u nas nie przyniosła rezultatu. Wielokrotnie próbowaliśmy podmienić kocyk, na próżno. Stąd też mąż zaproponował, abyśmy wykupili zawczasu wszystkie koty ze smyka, identyczne jak ten od Mikołaja. Czy się uda? Czy będą mieć ten sam zapach? Nie wiem, można spróbować, z kocykiem nam się przez 6 lat nie udało. Borys potrafił bez patrzenia, po samym dotyku, rozpoznać swój jedyny i ukochany. wielu z nas, dorosłych identyfikuje dziecięcego pocieszyciela jako coś nienormalnego. Jako uzależnienie, lub oznakę słabości. Po co dziecku przytulanka ! Po co ?! Aby właśnie czuło się bezpieczne, mogło się przytulić w każdym momencie, aby pełniło rolę zastępczej mamy, żeby dziecko tłumaczyło przytulance swój świat, pokazywało własne emocje, niezrozumiałe sprawy. z biegiem lat dziecko „uwolni się” spod skrzydeł maskotki czy pieluszki, podobnie kiedy osiągnie wiek dojrzały, odejdzie od nas, rodziców. Nic na siłę. Na wszystko jest odpowiedni moment i nie powinniśmy się zbyt wtrącać. Niektóre dzieci w wieku 16 lat są gotowe na wyprowadzkę z rodzinnego domu i świetnie sobie radzą / moja połówkowa córka mieszka u dalekiej rodziny w innym, większym mieście bo tam rozpoczęła liceum, ale była to jej świadoma decyzja i była na to emocjonalnie gotowa/ inni nie są gotowi podjąć decyzje bardzo długo, a zdarzają się i tacy – że nigdy i mieszkają pod okiem mamusi przez całe życie, nie dlatego, że muszą, ale nie wyobrażają sobie wyprowadzki. Silna więź z rodzicem towarzyszy im przez całe życie i jeśli nie mamy tu do czynienia z parentyfikacją / o której pisałam już dwukrotnie – TU i TU / to w zasadzie nie ma w tym nic niepokojącego. Tak więc pozwólmy naszym dzieciom przytulać, miętosić ulubioną zabawkę – po co dziecku przytulanka – teraz już to jest zrozumiałe, prawda?

nigdy nie zabieraj dziecku smoczka